martes, 6 de julio de 2010

Relatos de manwe: La última noche


La desesperación deviene en locura.


La última noche

La última noche

4 comentarios:

  1. Muy guapo el relato , me ha gustado mucho , mas que el del collar, esta claro que alguien que esta dispuesto a quitarse la vida tambien lo estaria a matar en esa situacion , la cuestion es si alguien como nosotros haria algo asi .... tu lo harias? yo no lo se.

    ResponderEliminar
  2. Potser no li ha calgut matar ningú. Del coma etílic al passadís de la mort no hi ha gaire. Fins i tot vull pensar que ha tingut un enterrament digne dins d'aqell quartet, i no ha anat a una fossa comú. Ha mort bevent un rom boníssim.

    Ho miro, com tot, en positiu, i m'agrada el final del rodamón!

    ...

    Fora d'això, jefe, el relat és magnífic, magnífic. Les descripcions justes, els adjectius controlats, la situació perfectament emmarcada i una trama bona, i que no decau.

    Et més que felicito. Molt més. Quin potencial tens, Manu!!!

    Una abraçada!

    ResponderEliminar
  3. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

    ResponderEliminar
  4. Mario018: Gracias!!
    Yo creo que no lo haría, de todas formas como tú dices hay que verse en esa situación. Eso precisamente es lo que he intentado reflejar en el relato, cómo ante una situación desesperada podemos reaccionar de la forma más insospechada y de cómo esa desesperación lleva fácilmente a la locura.

    Jomateixa-Buf!: Hola Núria, com va anar ahir? Et trobes bé?
    Moltes gràcies per la crítica, encara que esperava alguna cosa més dura, una crítica dolenta dolenta, jeje...

    ResponderEliminar